Creepystory

[html]<p align="justify">- Wcale nie jesteś gorszy, tylko to moje serce jest jakieś zjebane - odpowiedział Luhan. Tymczasem Minseok nieco pokrzepiony przez Guka postanowił, że uda się do Kyungsoo. O nie, nie planował niczego mu wyznawać, po prostu chciał zobaczyć, co robił. W końcu wynikało, iż nie najlepiej się bawił i całą imprezę siedział przy busie, a głupio było tak zupełnie go olać, zwłaszcza jeśli kochało się go do szaleństwa. Na szczęście wypił tylko jedno piwo i w dodatku sączył je bardzo wolno, toteż nie czuł żadnego szumienia w głowie albo jakichś innych tego typu zmian poalkoholowych. Wsadził sobie tylko gumę do żucia do ust i ruszył w kierunku wyjścia z boiska. Ciężej wchodziło się po takich stromych schodach z powrotem na żużlową ścieżkę na prowizoryczny parking, ale jeśli człowiek ważył nieco ciężej, niż przeciętny nastolatek, to co za dziwota. Kolejny powód, dla którego śmiało mógłby zostać odrzucony.
Kiedy Minseok zobaczył Kyungsoo przy busie, podszedł do niego z niepewną miną.
- Hej... - powiedział cicho. - Sam tu tak siedzisz...?
- No bo pić mi się chce, Yeollie! - odpowiedział Taemin, na nowo przysysając się do piwa.</p>[/html]

[html]<p align="justify">- Tak, to dobrze. Może ja się odkocham i nigdy więcej nie będę musiał znosić Yifana. Bardzo, b a r d z o bym tego chciał. Zyskałbym trochę spokoju i nie spędzałbym dni i nocy na rozmyślaniu o tym frajerze - wymamrotał Luhan, paląc papierosa jak wściekły.
- Dopsz, masz już, no masz - Taemin wywrócił oczyma i podał Chanyeolowi piwo bez protestów.
Myun nieźle się zdziwił, kiedy poczuł, że ktoś go tak obejmuje. Nie musiał się jednak odwracać, by wiedzieć, kto taki to był. Przeszły go silne dreszcze i miał wrażenie, iż za chwile zemdleje z ekscytacji. A już zdążył zapomnieć chociaż odrobinę o smutku, który odczuwał, gdy dowiedział się, że Guka nie będzie na imprezie.
- Ym... Całkiem dobrze, ale teraz... jest idealnie... - odpowiedział.

- Ja się wcale nie bawię. Wypiłem jedno piwo, żeby chłopaki nie nazywali mnie frajerem i siedziałem przy barze. Średnio mnie ta impreza pociąga, bo wypadło bardziej sztucznie, niż wesoło. Chyba cieszyłbym się, gdybyśmy mogli mieć coś kameralnego, tylko dla naszej dwunastki, ewentualnie jeszcze bliskich nam osób... - odpowiedział cicho Minseok i usiadł w niewielkiej odległości od Kyunhsoo. Nie chciał mu przecież narzucać swojej obecności. - Nie przejmuj się, wcale nie masz obowiązku dobrze się tutaj bawić...</p>[/html]

[html]<p align="justify">- Lepiej by było, gdyby to przeszło na przykład na Ciebie. Jesteś zrównoważonym kolesiem i nie dałbyś się wrobić w byle co, a on? Matko jedyna, muszę się uspokoić, bo go znajdę i z całą pewnością napierdolę mu za wszystko. I niech mnie któraś z tych jego lesbiar spróbuje dotknąć, to im poprzetrącam łapska. Nienawidzę babsk, zwłaszcza babochłopów i takich pizdowartych księżniczek jak tamta druga. Masakra, gdzie on niby miał oczy? - umilkł dopiero wtedy, gdy poczuł, że jeszcze chwila i naprawdę zrobi coś głupiego. Był pod wpływem nerwów.

- Nie szkodzi, nie jestem ani trochę zły - odpowiedział szybko Myun. - Och, stęskniłem się za Tobą okropnie. Powiedzieli mi, że Cię nie będzie i trochę się zasmuciłem, ale skoro już jesteś, to nie mam ku temu żadnych powodów. Czy ja wiem, może bym się czegoś napił, jednak... Chyba nie alkoholu, bo wszyscy w koło rzucili się tylko na procenty, a ja wolę jakiś sok. Ewentualnie lekki drink.

- Trochę mi chłodno - szepnął nieco drżącym głosem Minseok, ale nie z powodu ewentualnego zimna tylko dlatego, że Kyungsoo odrobinę zmniejszył dystans między nimi. W sumie... Śmiało mógł zwalić to drżenie właśnie na chłód wieczoru, który powoli przeradzał się w noc, ponieważ robiło się już coraz ciemniej. Zabawę rozświetlało tylko kilkanaście sporych lampionów, uczepionych na jakichś dłuższych palikach wbitych w rogi i boki boiska. Przy samochodach panowała ciemność.

- No, strasznie! Ale to dlatego, że impreza jest kurrewsko udana! - Taemin posłał Chanyeolowi jeden ze swoich szerokich uśmiechów, a potem znowu napił się piwa.</p>[/html]

[html]<p align="justify">Luhan miał gdzieś ewentualne konsekwencje psychiczne swoich czynów w postaci jakiegoś pseudo-moralniaka, aczkolwiek wątpił w jego pojawienie się. W końcu sam chciał uciec od uczucia do Yifana. Odwzajemnił pocałunek. wyjątkowo zadowolony.

- Fakt, nie ma co od razu odpadać na imprezie, skoro trwa tak krótko i jeszcze porządnie się nie rozkręciła - mruknął Myun, ściskając delikatnie rękę Yongguka.

Minseok nieco zadrżał, kiedy Kyungsoo objął go ramieniem, a jego propozycja przyprawiła go o szybsze bicie serca, jednak dzielnie zachował spokój.
- Um, w sumie to nie taki zły pomysł. Tak chciałem Cię zapytać czy nie masz kluczy, ale Sehun chyba przewidział, że może coś nie wypalić i zostawił je najprzytomniejszej osobie z towarzystwa - chcąc nie chcąc, przypadkowo go skomplementował, więc zarumienił się lekko.

- I tak jest zajebiście! - Taemin, oczywiście, ruszył za Chanyeolem nastawiony na niezłą zabawę. </p>[/html]

[html]<p align="justify">- Tak, o wiele lepszy - wymruczał Luhan. Tao nieco go sobą otumanił; pocałunkiem, spojrzeniem, całym sobą. Nie miał mu ani trochę za złe tego, że to zrobił, bo tylko w taki sposób mógł skutecznie zapomnieć o Yifanie i przestać traktować go jako jedynego faceta na ziemi. Przy Zitao Yifan nagle wydawał mu się być wyrośniętym, naiwnym dzieciakiem, w dodatku zupełnie ślepym.

Myun szedł z Gukiem mając zapewne taką minę, jakby był czterolatkiem w Boże Narodzenie i otrzymał od rodziców najlepszy prezent pod słońcem. Dopiero teraz impreza zaczęła dla niego nabierać kolorów, poczuł, że jeszcze będą się świetnie bawić. Już i tak żył tylko obecnością Guka obok siebie.
- Fakt, atmosfera do zabawy jest idealna. Kiedy przyszliśmy, to było jeszcze stanowczo za ciepło...

Minseok czuł się delikatnie skrępowany, będąc w jednym busie z Kyungsoo. Praktycznie nikt nie planował pewnie przychodzić do niego, żeby coś sprawdzić, czy wrócić po coś. Mieli go tylko dla siebie, ale on zamiast cieszyć się tą chwilą tylko z nim, chyba odczuwał jeszcze gorszy ciężar na sercu. Nieważne, ile rzeczy by sobie nie wyobrażał, Kyungsoo i tak wolał kogoś innego. Przypominały mu się momenty, gdy czasami bezsilnie płakał w kącie własnego pokoju, a gdy mama pytała go co się z nim dzieje, odpowiadał, że to po prostu nerwy związane ze szkołą. Przecież nie od dziś było wiadomo, iż jego wrażliwość stanowi spory problem.

Taemin pragnął, aby ten wieczór był w pełni niezapomnianym, miłym wydarzeniem. Nie dość, że przed nim kłaniały się teraz studia, to jeszcze casting w wytwórni. Właściwie przeszedł już jeden, aczkolwiek musiał teraz przyjść na spotkanie, na którym zadadzą mu kilka pytań odnośnie życia prywatnego, aspiracji i tym podobnych.

Sehun i Chen zniknęli gdzieś bez śladu. W lesie byli tylko znajomi Sehuna z koła fizycznego i inni imprezowicze.</p>[/html]

[html]<p align="justify">Jeśli Luhan miał być szczery, to bardzo aprobował takie sposoby zapominania o innej osobie. Żałował, że większość ludzi nie potrafiła zdobyć się na coś takiego i potem cierpiała długi czas. Każdy myślał, że raczej niezbyt empatyczny z niego koleś, jednak nie miał racji, bo często przejmowali go zwyczajni ludzie, których nie znał. Tego wieczoru zrobił niewielki wyjątek, ot, dla siebie. Stał się takim malutkim egoistą i myślał tylko o sobie.

- Ja się cały dzień szykowałem, dla Cie... znaczy... Chciałem dobrze wyglądać, przecież to głupie, gdybym nie wyglądał trochę lepiej, niż zwykle - odpowiedział Myun czując, że jego policzki przybrały lekko różową barwę, ale całe szczęście, że zapanował już mrok, a najbliższy lampion był gdzieś dalej od nich.

- Kiedyś też nie wiedziałem, jak napisać poprawnie imię Yongguka - odpowiedział cicho. Po głowie chodziły mu różne myśli, a w szczególności takie, które krążyły wobec wyjaśnienia, kto mógłby kryć się za tym "Jo"? Na pewno nie Jongin, jego od razu wykluczał, Jonghyun też w sumie bywał tak rzadko w Seulu i praktycznie słabo znał Kyungsoo, więc... Czyżby chodziło o... Jongdae? W jednym ułamku sekundy Minseok go znienawidził, a zaraz potem pomyślał, że przecież chłopak jest milion razy lepszy od niego, o ile poprawnie wywnioskował, że to on.
- W sumie, jest mi już trochę cieplej. Trochę... - mruknął dosyć nieprzytomnym tonem głosu.

Taemin zauważył, że Chanyeolowi nieco uderzyły do głowy procenty, toteż szybko popędził za nim, bo wiedział, że w taki sposób można narobić sobie problemów, ewentualnie przypału na cała imprezę. A potem na fejsbuku pojawiłoby się milion postów ze zdjęciami Chanyeola i oznaczeniami.
- Yeol, Yeol, gdzie Ty się wspinasz, co? - złapał go lekko za ramię.

- Hm? Ja go już bardzo dawno nie widziałem. W sumie... Prawie, odkąd żeśmy tutaj wszyscy przyjechali - odpowiedział Chen, będąc delikatnie wstawionym.</p>[/html]

[html]<p align="justify">W życiu Luhana istniało bardzo niewiele zasad, których w życiu nie pozwoliłby sobie złamać, nieważne czy przez siebie, czy też może przez kogoś innego; przede wszystkim nigdy nie mógł sobie pozwolić na to, by ktokolwiek pluł na dobre imię jego oraz jego rodziny, nie pozwalał też innym robić z siebie kozła ofiarnego czy dawać się wykorzystywać. Normalnie, podczas takiej sytuacji jak ta, w której Tao tam się o niego ocierał, kopnąłby kolesia w jaja i kazał mu spieprzać do Afryki prostować banany, ale tym razem nawet nie przeszło mu to przez myśl. Chciał się dobrze bawić, może nawet bardzo dobrze, byle tylko zapomnieć o Yifanie, a przecież ludzie robili wszystko, byle zapomnieć o bólu, czyż nie? Tym uczuciowym zwłaszcza.

- N-Nie wiem, czy byłoby się czym zachwycić... - odpowiedział Myun i rzeczywiście wyglądał na skrępowanego. Był już w takim stadium zakochania, że właściwie zrobiłby dla niego wszystko; psychofanki się przy nim chowały. - W TWOIM przypadku... Na pewno byłoby.

- ...czekaj, czekaj. Chcesz powiedzieć, że te wszystkie plotki o tym, jaki to zakochany jesteś w jakimś "Jo", to tylko czysty wymysł dlatego, bo popełniłeś błąd na tej kartce? - spytał, unosząc brwi wysoko. Połowa jego mózgu przetrawiała najnowszą wiadomość, natomiast ta druga notowała, że Kyungsoo jest bardzo blisko niego i w dodatku jeszcze go objął. Zastanawiał się, czy przy następnym słowie nie zacznie piszczeć jak podniecona nastolatka. Musiał się opanować. - Eee, tak, już mi lepiej. Zdecydowanie... - dodał cicho. Nie chciał podnieść głowy i spojrzeć mu w oczy; zawsze przyprawiały go o dreszcze. Nigdy nie widział kogoś z takim... takim wyjątkowym spojrzeniem, po którym nie wiesz, czy powinieneś się zawstydzić, czy może natychmiast zacząć zrzucać z siebie ciuchy. Może to było dziwne, ale na Minseoka działało właśnie tak, jakby Kyungsoo podczas patrzenia mu w oczy, patrzył nie w nie, a gdzieś w głąb jego duszy i znał każdą, najmniejszą myśl.
- Rany - mruknął od nosem z niezadowoleniem.

W kwestii słów wypowiedzianych przez Chanyeola, Taemin raczej mógł powiedzieć tylko tyle, iż kompletnie się ich nie spodziewał. Na pewno nie tego, że jego uczucia mogłyby zostać kiedykolwiek odwzajemnione przez obiekt jego westchnień. Już od dawna widział w Chanyeolu kogoś więcej, niż tylko znajomego czy dobrego kumpla, ale po co było o tym mówić głośno? Miał swoją paczkę znajomych, a wpychanie się do niej mogło zostać źle odebrane. Trzymał się na uboczu i tylko go obserwował. A teraz...? Teraz był tak zszokowany, że aż puścił jego ramię i patrzył na niego wielkimi oczyma.

- Weź, ja jestem tylko troszeczkę podpity, wszystko kontaktuję! - oburzył się Jongdae.</p>[/html]

[html]<p align="justify">Zabawa z Tao bardzo podobała się Luhanowi, który raczej należał do osób wybrednych i z byle kim nigdy ani nie pił, ani nie tańczył, ani w ogóle nie pozwalał sobie na trochę rozrywki. Uznał, że tę imprezę będzie naprawdę miło wspominał i to nawet, jeśli wszystko robił po to, aby zapomnieć. Może przeleje uczucia na Zitao, skoro póki co czuł się przy nim dobrze i nawet nie myślał o wymknięciu się. Ludzie, ot tak, nigdy nie spędzali z kimkolwiek czasu jakoś szczególnie dobrze. C o ś musiało być na rzeczy.

Kiedy Guk zaciągnął go na rampę i ujawnił przed nim cel tego czynu, Myun omal nie zemdlał z wrażenia. Czegoś takiego jeszcze nie przeżył, ale wielokrotnie o tym marzył i teraz się to spełniało, w co nie mógł uwierzyć.
- Chcę... chcę zobaczyć... - wymamrotał i poczuł, że pąsowieje.

Minseok przygryzł lekko wargę, ponieważ był zestresowany oraz jednocześnie pełen dzikiej euforii, kiedy Kyungsoo powiedział, że owy "Jo" to tylko pomyłka. Zaraz jednak oprzytomniał i uznał, że zawsze może być to inna osoba.
- Z ciekawości - poniekąd nie skłamał, bo zależało mu przecież na tej wiedzy.

- Dla Ciebie wszystko, Yeollie - mruknął Taemin, a potem pocałował Chanyeola ze swego rodzaju pasją. Chciał tego już od dawna i nareszcie mógł to zrobić bez strachu. Motyle w jego brzuchu chyba też miały balangę.

Z lasu, ni stąd ni zowąd wyłonił się Sehun, cały roześmiany i dosyć pijany, aczkolwiek jeszcze nie zataczał się jak zupełny baran pozbawiony godności. Za nim szli jego koledzy i każdy podążał w inną stronę. Sebun nie wiedział nawet, z czego się śmiał, ale przestał w momencie, kiedy wpadł na Yifana.
- Och, przepraszam... - burknął.</p>[/html]

Ostatnio edytowany przez peter pan (2014-06-12 08:58:37)

[html]<p align="justify">Luhan wierzył, że Tao mógłby być świetnym "tym jedynym", jeśli tylko da mu szansę, więc postanowił tak też uczynić. Chyba do tej pory zachowywał się jednoznacznie i w taki sposób, by do chłopaka dotarło to, co chciał mu zaoferować. Każdy miał prawo do swojej szansy, toteż po prostu wyrzucił Yifana ze swojego umysłu. Może jeszcze nie do końca z serca, ale z umysłu na pewno, byleby tylko poświęcić dzisiejszy wieczór Zitao. Cieszył się, że osiągnął chociaż tyle.

Dotykał Guka z lekką niepewnością, może taką typową, klasyczną nieśmiałością, kiedy robiło się podobne rzeczy pierwszy raz. Był totalnie zafascynowany i marzył, aby ten widok już na zawsze rezerwował się tylko dla niego. Przesunął niespiesznie dłonią od brzucha wyżej i uśmiechnął się; o tak, Myun chyba jeszcze bardziej pokochał Yongguka...

Minseoka zatkało. Literalnie. Mógł się spodziewać wszystkiego, naprawdę wszystkiego tego wieczoru, ale z całą pewnością nie wyznania Kyungsoo. I to jeszcze jakiego wyznania! Ktoś, kogo kochał tak długo, od wielu lat, za kim wzdychał dniami i nocami... Odwzajemniał jego uczucie. Przeszły go dreszcze, kiedy zdał sobie z tego sprawę i dopiero wtedy odważył się spojrzeć na Kyungsoo.
- Kochasz... mnie...? - spytał trochę jakby znowu nieprzytomnie. - Jestem w ogromnym szoku... Bo... ja... Jak dzisiaj chłopacy zaczęli mówić o tym, że czujesz coś do... kogoś... to myślałem, że pęknie mi serce. Ja... Kocham Cię już od bardzo dawna i zawsze bałem się powiedzieć... - wymamrotał.

Taemin oderwał się od Chanyeola dopiero po zdecydowanie dłuższej chwili, posyłając mu uśmiech i obejmując ramionami. O, tak. Przytulanie się do tego chłopaka było zdecydowanie tym, co chciał robić już zawsze.
- Nareszcie jesteś mój - podsumował z zadowoleniem.

- Kurcze, chyba troszkę za dużo wypiłem - szepnął Sehun jakby do siebie, nie cofając się od Yifana, ponieważ jakoś w jego ramionach czuł większą pewność. Może dopiero teraz alkohol zaczął szumieć mu w głowie i myślał, że jak tylko ustanie sam, to pocałuje glebę albo zrobi coś bardziej żenującego? Na całe szczęście nie należał do takich, co po dwóch piwach zaczynali tak zwany "hafting"...</p>[/html]

Ostatnio edytowany przez peter pan (2014-06-12 09:55:39)

[html]<p align="justify">Kiedy Luhan i Tao dobrze się ze sobą bawili, Baekhyun raczej wręcz odwrotnie - wplątał się w całkiem żywą i raczej niezbyt przyjemną "dyskusję", w której padały ostrzejsze argumenty. Ludzie trochę gwizdali i tylko podjudzali do tego, by w końcu zaczęła się bardziej żywsza bójka.

Myun nie potrafił się pohamować i pocałował delikatnie Yongguka w szyję, przesuwając dłońmi na jego plecy i instynktownie go do siebie przybliżając. Szybko jednak zdał sobie sprawę z tego, co zrobił, więc cofnął się, zażenowany do entej potęgi.
- P r z e p r a s z a m, nie chciałem ten... Ja... Bo... Przepraszam - wymamrotał, okrutnie speszony.

Minseok przytulił Kyungsoo, nawet nie wstydząc się swoich rumieńców i prawdopodobnie ogromnego zawstydzenia, bo tym razem aż tak dużej uwagi na to nie zwracał. Zawsze był najbardziej nieśmiałym i najcichszym z ich paczki; abstynentem, który nie rozmawiał o żadnych bardziej zakazanych tematach, o których głośno się nie mówiło... Właściwie mało kto o nim cokolwiek więcej wiedział.

- Bo się "trochę" spiłeś, Yeollie. Nie będziesz wymiotował? - tym razem Taemin przyjrzał mu się bardziej badawczo i z uwagą; no, jeśli Chanyeol planował jakieś zwroty lub ewentualne "zaliczenie zgona" raczej dosyć szybko, to nie zamierzał zostawić go na pastwę losu, ale wątpił, by tak szybko to nastąpiło w jego przypadku.

- Ojej tam, to wywietrzeje - Sehun siadł na murek i znowu się roześmiał. - Cholera, boska impreza, jak jutro będę żywy i doprowadzony do porządku to przyrzekam, że wszyscy będą mieli hasztagi i oznaczenia na fejsie. To musi być uwiecznione - choć się uśmiechał, ton głosu miał dosyć poważny. - No nieee, nie chcę rzygać, a zaczęło mi fiksować w żołądku...</p>[/html]

[html]<p align="justify">Baekhyun wyglądał na naprawdę wściekłego; chłopak, z którym się bił musiał ostro zaleźć mu za skórę, ale posłuchał Yixinga i odpuścił, spluwając jedynie w kierunku przeciwnika i odwracając się z godnością.
- Sami frajerzy - burknął niechętnie.

- Och, Ty możesz wszystko, czego tylko zechcesz, Yongguk... - odpowiedział cicho Myun i poczuł lekkie dreszcze, kiedy chłopak go dotknął. Z miejsca pokochał jego dotyk jeszcze bardziej, o ile to było możliwe, ale kto go wiedział...

- Ja też się cieszę, ja też - Minseok tego wieczoru nie potrzebował już żadnej imprezy czy czegokolwiek innego do szczęścia.

- Okej, ufam Ci - stwierdził Taemin, a potem usiadł gdzieś nieopodal z Chanyeolem, asekurując go, aby nie upadł. Nie mógł dopuścić do sytuacji "urwania filmu" u niego, bo przecież to by było idiotyczne i przy okazji żenujące. Sam uznał, że nie wypije już ani jednego piwa czy odrobiny wódki.

Sehun przyjął pozycję antywymiotną i oddychał głęboko, stosując się do zaleceń Yifana. Było mu z chwili na chwilę trochę lepiej, aczkolwiek nadal myślał po wypitemu i to przez jakiś czas miało stanowić u niego naturalną kolej rzeczy.</p>[/html]

[html]<p align="justify">- Po prostu debil powiedział coś głupiego, to nieważne. Nie wierzę, że tacy idioci chodzą po tym świecie. Chodź dalej, bo się do niego wrócę - ruszył w innym kierunku, ale tym razem już się za siebie nie odwrócił.

- Umm, wszystko... Sądzę, że jeszcze nadarzy się okazja, abyś sprawdził... - odpowiedział Myun dosyć zagadkowo i posłał Yonggukowi jedynie dosyć tajemniczy uśmiech, niepodobny do siebie. Czasami też potrafił schował nieśmiałość do szuflady.

Minseok też go przytulał, nadal nie bardzo mogąc uwierzyć w to, że Kyungsoo go kocha.
- Wiesz, skoro Ty tu jesteś, to ja się dobrze bawię. Nawet, jeśli nie siedzę tam z innymi. Wolę coś w tym guście; Ty i ja.

Taemin pilnował Yeola, żeby wszystko było w porządku. Poczuwał się do tego po takim wyznaniu, no i przy okazji wypadało trochę otrzeźwieć, bo co to niby za impreza, jak się od razu odpada?

Sehun poczuł się lepiej mniej więcej po dziesięciu minutach, toteż wtedy usiadł już normalnie, krzywiąc lekko usta. Nie znosił w imprezach właśnie tego, że człowieka ograniczał jego własny organizm, który potrafił różnie reagować na procenty.</p>[/html]

[html]<p align="justify">- Nie, nic mi nie jest - odwrócił szybko głowę, wyraźnie jeszcze nabuzowany. Musiał się uspokoić, bo inaczej zrobiłby coś głupiego, chociaż... W sumie miał ochotę na pewną głupią rzecz, aczkolwiek wolał tego nie robić teraz. Nie tego wieczoru. I nie w taki sposób.

- Bardzo, bardzo poważne zamiary? - spytał, unosząc lekko brew. Mimowolnie się uśmiechnął na te słowa.

- Och, mam w swojej torbie tutaj kanapki, bo mama zapobiegawczo zawsze mi je robi, jeśli wychodzę gdzieś. Nie wspomniałem jej, że będę na imprezie... - stwierdził z delikatnym zażenowaniem. Rodzicielka nieźle suszyłaby mu głowę o imprezowanie, chociaż pewnie najpierw musiałaby ocknąć się z szoku, że jej syn w ogóle raczył ujawnić światu fakt, iż potrafi być bardziej towarzyski.

- Nie, bo nadal jestem pod wpływem Twojego wyznania - Taemin mocno go przytulił, pocierając lekko dłonią jego plecy.

- Hmm, no nawet, aczkolwiek chyba już nic nie tknę - przyznał z niesmakiem.</p>[/html]

[html]<p align="justify">Westchnął ciężko, ruszając w stronę najbardziej spokojnego miejsca z całej imprezy - lasu. Naprawdę miał już serdecznie dosyć i był tak wściekły, że bał się wybuchnąć nawet w stosunku do Yixinga, ale uznał, chyba wtedy zrobiłby coś wbrew sobie, a tego nie chciał za nic na świecie. On nie zachowywał się w pewnych kwestiach tak, jak reszta przyjaciół; podchodził do nich delikatnie, a może raczej ze sporym dystansem i niczego sobie nie dopowiadał ani nie obiecywał. Często zdarzało mu się czuć beznadziejnym z kilku powodów, jednak nigdy nie chciał wywlekać ich w towarzystwo, bo każdy miał osobiste problemy, a na co mu były te należące do niego?

- Kiedyś tak myślałem, bo wiesz... Ty, przystojny i w ogóle, absolwent szkoły, już starszy i tak dalej... No i ja, zupełnie nudny, niczym nie wyróżniający się chłopak ze szkoły średniej - wymamrotał lekko speszony.

- No weź, teraz się będę stresował, że jesteś głodny - pisnął cicho Minseok, niczym małe dziecko. Rzeczywiście, jego oczy patrzyły na Kyungsoo z zaniepokojeniem, którego nie potrafiły się wyzbyć. Urodził się już taki i chyba nic nie mogło go zmienić. Wrażliwą osobowość zyskał po mamie, aczkolwiek ona z wiekiem była rozsądniejsza i tak bardzo nie brała do siebie wielu rzeczy. On - wręcz odwrotnie.

- W sumie, możemy - odpowiedział Taemin, ale zaraz jego uwagę zwrócił jeden z zawieszonych lampionów, którego słup nagle zaczął się przewracać. Ludzie stojący w jego zasięgu zaczęli wrzeszczeć, a potem słychać było spory huk. Na moment zapanowała idealna cisza, a potem znowu dało się usłyszeć wrzaski, aczkolwiek tym razem nieprzerywane, przerażone.

- Zobaczcie! - zawołała jakaś dziewczyna w tłumie. - Niech ktoś sprawdzi, czy on jeszcze żyje!
- Oszalałaś?! Ten pręt przebił go na wylot! Jest martwy! - powiedział ktoś inny.

- Chanyeol, słyszałeś to? - spytał Taemin i podniósł się razem z nim, przeciskając się pomiędzy ludźmi w stronę miejsca zdarzenia.

Baekhyun cofnął się, kiedy usłyszał wrzaski i odruchowo zaczął również iść w tamtą stronę. Kątem oka dostrzegł, że i Yixing za nim idzie, ale nie powiedział na to nic.

- Ej, Yifan, co tam się dzieje? - spytał nieco nieprzytomnie. - Dlaczego oni tak wrzeszczą? - Sehun nie mógł dostrzec upadającego słupa z lampionem, ponieważ siedział nieco dalej, jednakże jeśli tyle ludzi naraz krzyczało...

Taemin przecisnął się przez tłum ludzi, ale to co zobaczył na własne oczy niemal wbiło go w glebę. Jongin leżał na ziemi, przygnieciony grubym drewnianym słupem, z którego wystawało kilka prętów, dzięki którym można było dowiązać jakieś ozdobne linki, połączone z resztą słupów z lampionami. Jeden z tych prętów miał wbity w klatkę piersiową. Z ust ściekała mu krew, zaś oczy miał szeroko otwarte i "wpatrzone" w niebo. Muzyka na imprezie ucichła już kilka minut wcześniej, wszyscy niedoinformowani próbowali dowiedzieć się, co takiego się stało. Osoby stłoczone obok ciała Jongina albo zamierały w przerażeniu, albo szlochały lub zostawały podtrzymywane przez co silniejszych, doznawszy uczucia słabości.

- Muzyka ucichła, ktoś chyba krzyczał - szepnął Minseok, zdziwiony.</p>[/html]